"El mar es el último refugio que me resta" A.Pérez-Reverte

25 octubre 2009

ABOGADAS

Cuando Daniel, un joven Abogado, descubrió que heredaría una fortuna cuando su padre enfermo muriese, decidió que precisaba una mujer para hacer de ella su gran compañera y como era obvio, debería ser una Abogada como él.

Con ése propósito se fue al mejor bar de la ciudad donde se juntaba el foro local de colegas.
Se fijó en una Abogada, la más bonita que jamás había visto; su belleza natural era la admiración de todos los parroquianos ....

Él se le arrimó y le dijo:
Yo le puedo parecer un Abogado común, pero en pocos meses mi Padre va a morir y heredaré 10 millones de dólares.

Impresionada, aquella noche la mujer fue a la casa con Daniel, y tres días después ....

..... se transformó en su madrastra !!!


Moraleja:
Los Abogados pueden ser muy hábiles,
pero LAS ABOGADAS, además, son mujeres

3 comentarios:

Anónimo dijo...

De rebote, pasei por aquí, e deume por deixar este poema que escribin fai anos, pensando nesa sirea coruñesa

extraña inspiración...


Unha serea canta
unha eterna melodía

de formas e cores
sen límite nin fronteira.

E non son,

nin palabras
nin xestos,
baixo a paz
dunha árbore
sempre florecente,

o simbolismo dos peixes...

os silencios,

que a pesar
do tempo e a distancia
vivimos xuntos.

Por que é aí,
no reflexo dun sono
milenario,

onde dormita
un arquetipo
aínda non revelado,
que só coñecen
as mozas da auga...


(primeira parte ´das crónicas dos argonautas´)

un saudo

Sirenita dijo...

Moitas gracias!!!!! encántame o poema, pois si, estrana inspiración!

Xa estou agardando a seguinte parte das crónicas..
Co teu permiso poreina nunha entrada do blog.

Gracias de novo, e agardo terte por eiquí a miúdo.

Anónimo dijo...

Coruñesa eterna
duelista
sobre unha peza
da mais
dura artesania Galega...
E a Pita
forte
reaparece...

Gracias, mandareiche a segunda parte do poema, por suposto que podes poñelo, e a sirena, e Hercules, e o Atlantico, e ...